Oproep tot gebed

Lieve... 

Welja, God. 

Ze zeggen dat de wereld kleiner is geworden. Is dat wel zo? 

Ze is in ieder geval ouder geworden. Complexer misschien. De kluwen van stromingen, richtingen en routes lijkt eindeloos. Een alsmaar voorbij vliedende stroom. 

We hebben soms behoefte aan een oude vrouw, of man (misschien wel wij zelf?). Die ons zegt hoe de wereld in elkaar zit, waar we ons wel of niet druk over moeten maken, dat het de moeite waard is (laat ons bidden).

“Lieve God, Als kind heb ik het woord vaak tot u gericht. Dat was omdat ik iets hoopte, ergens naar verlangde of bang was voor iets. Tegenwoordig spreken we elkaar een stuk minder.”    

(Wat is bidden?) Bidden is het op dezelfde plaats in de lucht blijven hangen door vogels. Dat doen ze door snellere vleugelslagen te maken en hun staart te spreiden. Vogels kunnen op die manier met onbeweeglijke kop naar beneden kijken.

Laat ons bidden. 

Deze boodschap hebben we op 18 september rond gemaild om mensen uit te nodigen om samen met ons na te denken. Om gewoon eens, zonder te hoeven afstappen van ons eigen atheïsme en/of twijfels, te kunnen nadenken over wat God zou kunnen zijn, wat bidden zou kunnen zijn, wat een mens daar aan kan hebben. Tegelijk gaven we onszelf de opdracht om vanaf nu tot aan 21 oktober, elke dag te bidden, ook al is het onduidelijk tot wie we dan zullen bidden.

Op 21 oktober organiseren we een avond in de Muze in Antwerpen, de tweede 'verloren avond'. Met als titel: Gebed aan ... [vul hier uw voorkeur in]. Dan presenteren we de eerste, kleine resultaten van dit onderzoek naar religie, godsdienst en onszelf.